Ik heb een inzicht gekregen. En dit wil ik graag met je delen. Het is zo goed nieuws! Voor alle wanhopigen onder ons : Het is voor iedereen mogelijk om vanuit zwaarte (hoelang je dit ook kende in je leven en hoe diep je deze paden bewandeld hebt) naar het licht te bewegen. Je daadwerkelijk licht(er) te voelen. Alsof je het lichtknopje hebt gevonden zo wordt een donkere kamer ineens verlicht. Geen depressieve en zware gevoelens meer, maar in enkele minuten je vrij voelen, vol lichtheid en vertrouwen. 

Mijn hele leven heb ik te maken gehad met depressieve perioden en zware gevoelens. En sinds de Corona er is en de maatregelen steeds meer aangescherpt worden en je vrijheid aardig op het spel komt te staan, werden mijn gevoelens ook weer zwaarder. Een hele uitdaging om jezelf positief en weerbaar te houden als er zoveel negatieve verhalenstroom je kant op komt!
Zo kwam ik tijdens een opstelling* erachter dat ik best wel gedomineerd wordt door angsten en mijn innerlijke criticus. 
Maar waar de lichte kant van mij was, kon ik nergens vinden. 
We legden een papier op de grond met "iets" erop en ik mocht vragen stellen zoals 'wie ben je?' en 'wat beteken je voor mij?'.
Ik moest huilen want het antwoord wat mij zo te binnen viel was een Beschermengel.  
Om meer te ervaren wie deze beschermengel was en hoe zij zich voelde ging ik op het papiertje staan. 
Mijn innerlijke wereld wat eerst nog zwaar aanvoelde met allerlei pijntjes in het lichaam, veranderde opslag. 
Ik voelde me heel vrij, licht en voelde vertrouwen. Niet jippie de pippie of extatisch, maar rustig en vooral heel helder. 
Geen pijn of zwaarte. Wel alsof mijn ogen letterlijk meer open gingen en ik meer kon zien. Vrijheid. 
Ik legde het papiertje "ik" op de "Beschermengel" en ik voelde hoe het oke was. Ik moest mezelf wel toestemming geven om samen te smelten en dat ik het waard was. En er waren kritische stemmen en angsten die aan me trokken als ik maar even in mijn hoofd ging zitten. Voelen bracht me het meest in het NU en vooral in de beschermengel haar eigenschappen. 

De dag erna liep ik door het bos en voelde dat ik me boos voelde. Waarom kon ik nou niet tegen een hondenbezitter zeggen dat ik het niet fijn vond dat de hond tegen me opsprong en dat ik het beter zou vinden als daar in het vervolg rekening mee gehouden wordt. Maar ik glimlachte en liep gewoon langs, zonder wat te zeggen. Ik was niet alleen boos op de hondenbezitter maar vooral op mezelf, dat ik niks durfde te zeggen! En waarom durfde ik niks te zeggen omdat ik bang was. Ja daar hebben we ze weer "angst" en de "innerlijke criticus". Ik voelde dat ze in mijn maag zaten en ging er naartoe met mijn aandacht. Alsof er iets zwarts aan angst en kritiek in mij rond kolkte. 
He, dacht ik. Daar zijn ze weer. Net zoals de dag ervoor. Wat als ik er nu voor kies om niet op deze papiertjes te gaan staan, maar op het papiertje van de beschermengel? En zo visualiseerde ik tijdens mijn wandeling alsof ik weer op dat papiertje stond. Hoe voelde ze ook alweer? Wat ervaar ik met mijn zintuigen als ik de eigenschappen van de beschermengel weer eigen maak? En daar liep ik, met de zon in mijn gezicht te glimlachen. Ja zo makkelijk kon het gaan. 
Terwijl ik in deze lichte staat was verbaasde ik me over de snelheid van switchen. En hoe makkelijk het was gegaan, terwijl ik me zojuist nog zo zwaar en boos voelde. Had ik dit maar eerder geweten!
Ik moest mijn verhaal kwijt en ging op de Wolfhezerheide waar ik ondertussen was aangekomen filmpjes maken over mijn inzichten. 
Er zijn 3 filmpjes gemaakt maar wil je graag de laatste laten zien waarin ik weer meteen getriggerd wordt door een wandelaar. En jou als kijker meeneem naar hoe je weer in het licht stapt. 
FLIMPJE